خوشمزه ترینهای دنیا

 

امروز یکی از دوستام رو با پدیده شگفت انگیزی به اسم لواشک آشنا کردم. برام جالب بود که دوست داشت و باورش نمیشد میشه همچین موجود جالبی رو توی خونه هم درست کرد. اما یه جورایی لواشک خوردن یه لِم خاص داره. فایده نداره لواشک رو بندازی توی دهنت و مثل تافی شروع کنی به جویدن، لواشک باید مزه مزه بشه تا جونش در بیاد. باید ذره ذره طعمش رو کشید بیرون تا لذت خوردنش صد برابر بشه. انگار که لازمه شیوه خوردن لواشک رو هم یاد بدیم اگه به کسی معرفی اش میکنیم. یه جورایی مثل ضرورت یاد گرفتنِ شیوه غذا خوردن با چاپ استیک میمونه تا واقعا بشه طعم سوشی و غذاهای آسیای شرقی رو فهمید. انگار هر خوردنی ای حتی همین لواشک دوست داشتنی یه عالمه با خودش دانش ذخیره کرده؛ دانش چطور خوردن که اگه ندونی نصف عمرت بر فناست.